چهره سینمای فرانسه تغییر کرده است

گدار این مقاله را در دوران موج نو و مبارزاتش با صنعت سینمای وقت فرانسه در 22 آوریل 1959 در مجله فرانسوی " آرتز" به مناسبت پذیرفته شدن فیلم " 400 ضربه " در جشنواره کن نوشته است.

ترجمه : علی سیناآزری

به محض اینکه نمایش فیلم به اتمام رسید، نورهای سالن کوچک نمایش روشن شد. لحظه ای سکوت همه جا را فراگرفته بود، سپس فیلیپ ارلانگر،نماینده کوای اورسی، به سمت آندره مالرو متمایل شد. واقعاً این فیلم نماینده سینمای فرانسه در جشنواره کن است؟ " قطعاً ، بدون شک" . و بعد ازآن وزیرفرهنگ برنظر کمیته انتخابی صحه گذاشت و اولین فیلم بلند فرانسوا تروفو" 400 ضربه " به عنوان تنها ورودیه رسمی سینمای فرانسه وارد کن شد.
آن چه مهم جلوه می کند این است که برای اولین بار یک فیلم از سینمای جوان به صورت رسمی از طرف قدرت های تعیین شده انتخاب می شود که چهره واقعی سینمای فرانسه را به تمام جهان نشان می دهد. و آن چه را که درباره تروفو می توان گفت به همان اندازه درباره آلن رنه، کلود شابرول. اگر فیلم پسرعموهای او درجشنواره کن پذیرفته می شد، ژرژ فرانژو با فیلم "سرها درمقابل دیوار" ژان پیر ملویل با "دو مرد درمنهتن " ژان روش با فیلم"من،یک سیاه" صدق می کند.و کلمات مشابهی درباره دیگر ژان ها، برادران واساتیدش : رنوارو وصیتنامه دکتر کوردلیه ، وهمین طور کوکتو که باهمکاری رائول لوی آخرین ساخته اش وصیت نامه اورفه را ساخته است. مارلو دچار اشتباه نشده است ، نویسنده " قطعیت پول" به سختی می توان اذعان کند که شعلۀ درونی کوچکی که بازتاب سختگیری ها و نارضایتی های موجود در سیاست است درچشمان آنتوان فرانسوا تروفو می درخشد. آن جایی که او مقهور کلاه ورزشی مرد می شود تا ماشین تحریر را در یک پاریس خواب آلود بدزد و این بسیارشبیه 20 سال پیش و خنجر تچن در اولین صحنۀ رمان وضعیت بشری است.
کرگردان فیلم " امید" بهتر ازهر کسی می دانست که این عکس العمل ها به چه معنایی است : فرم اصلی استعداد در سینمای امروز اهمیت بیشتری به آن چه مقابل دوربین رخ می دهد قائل است تا آن چیزی که خود دوربین به تنهایی نمایش می دهد. بدین ترتیب که جواب پرسش ها را با " چرا " می دهد تا مثل گذشته با "چگونه " . محتوا، به عبارت دیگر به فرم تقدم می بخشد و شرایط آن را در درون خود مهیا می کند. اگر اولی اشتباه باشد، دومی هم به صورت منطقی اشتباه خواهد بود و ساختار کاملاً به ریخته و ناجور می شود.
درحمله بیش از5 سال گذشته دراین ستون، تکنیک اشتباه ژیل گرانژه،رالف حبیب ایو آلگره، کلود لارا، پیر چنال، ژان استللی، ژان دلانوی، آندره آنه بل، ژولین دوویه ، موریس لابرو، ایو سیامپی،مارسل کارنه، میشل بواسرون، رائول آندره لوییس داکوئین، هانری دکوی، ژان لاویرون، ایو رابرت، رابرت دارن،.....را بیان کردم. آن چه ما به سادگی از تمام این ها دریافت می کنیم این است : حرکت های دوربین شما زشت هستند زیرا موضوعات مطرح شده بد می باشد، حرکات بازیگران شما بسیاربد است زیرا دیالوگ های فیلم کم ارزش هستند. در یک کلام شما نمی دانید که چگونه می توان یک سینما خلق کرد زیرا شما حتی نمی دانید که سینما چیست.

و ما بیش از هرکس دیگری حق گفتن این مطالب را داریم. ازآن جا که اگر شما همانند یک ستاره خارج از محدودۀ سینما درمیدان شانزه لیزه می درخشد، اگر مردم امروزه درباره یک فیلم هاری ورنوی یا کریستین ژاک به اندازه گریفیث ، ویگو یا پرمینجر صحبت می کنند، به لطف ما می باشد. ما در نهایت به روزی می رسیم که همگان اذعان دارند که فیلمی از هیچکاک برای مثال، به اندازه کتابی از آراگون دارای اهمیت است. مؤلفین فیلم از ما ممنون خواهند بود زیرا که درنهایت وارد تاریخ هند شدند. و اما شمایی که به سوی ما حمله ور شده اید هم درنهایت به صورت خودکار ازاین موفقیت بهره مند خواهید شد. و ما بدلیل خیانت های شما به سویتان حمله می کنیم چرا که ما چشمان شما را باز کردیم و شما همچنان به بسته نگه داشتن آن ها ادامه می دهید. هربارکه فیلم های شما را می بینیم بسیاربدتر به نظر می رسند. ازنظرزیبایی شناسی و اخلاقی آن چه را که ما به آن امید داشته ایم این است که ما در واقع مقابل عشقمان به سینما شرمسار شده ایم.
ما نمی توانیم شما را ببخشیم چرا که فیلم های شما از دخترانی که ما به آن ها عشق می ورزیم ، پسرانی که هرروزه آن ها را می بینیم، خانواده هایی که تحسین یا تحقیرشان می کنیم، فرزندانی که ما را مبهوت و سرگشته می کنند یا با بی تفاوتی ما را ترک می کنند، خبری نیست؛ به عبارتی دیگر، چیزهایی را تصویر کنید همانجوری که هستند. امروزه پیروزی از آن ماست.
فیلم های ما است که وارد جشنواره کن می شود تا فرانسه را به خوبی نشان دهد، سینماتوگرافی درحال حرف زدن است. سال آینده دوباره همه چیز یکسان خواهد شد، شاید شما نسبت به آن مطمئن باشید. 15 فیلم جدید شجاع، صادق، شفاف و زیبا دوباره در راه فیلم های قراردادی می مانند. اگرچه ما این مبارزه را خواهیم برد، جنگ هنوز به پایان نرسیده است.